De nieuwe detacheringswet van 11 december 2016 heeft, in uitvoering van de Handhavingsrichtlijn 2014/67 van het Europese Parlement en de Raad, naar analogie met de andere EU-lidstaten, het concept van de verbindingstussenpersoon ingevoerd.
De verbindingspersoon wordt in de detacheringswet gedefinieerd als: "een natuurlijk persoon die wordt aangewezen door de werkgever om, voor rekening van deze laatste, het contact te verzekeren met de ambtenaren door de Koning aangewezen. Verder kan er met de verbindingspersoon contact worden opgenomen door deze ambtenaren om elk document of advies te bezorgen of in ontvangst te nemen dat betrekking heeft op de tewerkstelling van gedetacheerde werknemers in België."
De aan te wijzen natuurlijke persoon kan de werkgever zelf zijn (indien dit een natuurlijke persoon is uiteraard), een werknemer of andere aangestelde van de werkgever of een derde. De verbindingspersoon dient niet in België gedomicilieerd te zijn.
Tot voor kort was het echter niet duidelijk hoe deze verbindingspersoon diende aangegeven te worden aan de Belgische administratie. Dit euvel is nu, met de inwerkingtreding van het Koninklijk Besluit van 14 september 2017, verholpen.
Een buitenlandse werkgever die werknemers naar België detacheert, dient reeds sedert 1 april 2007 een zogenaamde Limosa-aangifte in te dienen. Sedert 1 oktober 2017 moeten nu ook de identificatie- en de contactgegevens van de verbindingspersoon in de Limosa-aangifte worden ingevuld.
Tot slot heeft het voornoemde Koninklijk Besluit aan de Limosa-aangifte nog enkele andere bijkomende gegevenscategorieën toegevoegd, zijnde:
- de aard van de diensten (sector) verricht in het kader van de detachering
- (desgevallend) het erkenningsnummer van het buitenlandse uitzendbureau, wanneer deze erkenning voorgeschreven is
- in geval van een detachering in de bouwsector, de vermelding of er al dan niet voordelen aan de gedetacheerde werknemer worden verstrekt die vergelijkbaar zijn met de getrouwheids- of weerverletzegels.
